Florencja

Z rana, bo włoskim śniadanku pt. brioche i cappuccino  (w sumie po sytej kolacji  w Trattorii dal Biassanot nic dziwnego, że tak skromnie) w niedalekiej Pastizzerii AB na via del Porto (kolejny punkt gastronomiczny  w Bolonii godny polecenia, ze względu na wszystko ;)) pojechałyśmy do Florencji.

Jakkolwiek szybkie pociągi są we Włoszech dość drogie, ale warto ze względu na zaoszczędzony czas. Z Bolonii do Florencji podróż trwa teoretycznie 40 min. Dlaczego teoretycznie? Bo super nowoczesna kolej włoska też miewa przestoje. Tyle że nie w polu, jak to w Polsce bywa, ale w tunelu. Bo podróż pomiędzy tymi dwoma miastami odbywa się właściwie wyłącznie w tunelach. Tak więc jeśli ktoś ma nadzieję podziwiać toskańskie widoki, to cóż - nie na tej trasie.

We Florencji zwiedziłyśmy oczywiście sztandarowe miejsca: Katedrę Matki Boskiej Kwietnej (Santa Maria del Fiore), wieżę obok Katedry i Baptysterium. Wejście na wieżę kosztowało 10 euro, ale jak się okazało, bilet krył w sobie niespodziankę - zapewniał wejście również do Baptysterium.

Droga na wieżę była dłuuga, ale dla widoków dachów miasta warto było.

Baptysterium też niezwykłe - wystarczyło zagapić się na sufit, żeby zapomnieć o otaczającej niemałej ilości turystów.

Jednym z ważnych miejsc dla zwiedzających jest Bazylika św. Krzyża (di Santa Croce), ale wejście, kiedyś nieodpłatne, obecnie kosztuje 6 euro. Jeśli ktoś jest fanem grobów Machiavellego czy Dante Alighieri w dość surowej otoczce, bo wnętrze kościoła nie zawiera raczej walorów artystyczno-estetycznych - polecam.

Klasycznie znalazłyśmy jakąś mikroknajpę, w której zamówiłyśmy pizzę i proseco, które z wielkim bum (skierowanym na naszą prośbę na jedną z wielu chińskich wycieczek na znak protestu wobec potopu chińskiego) otworzył starszy pan barman. Chińska wycieczka w liczbie prawie niepoliczalnej przez chwilę zamarła w kompletnych bezruchu - widok bezcenny.

Swoją drogą, to określenie "potom chiński", który sobie właśnie wymyśliłam, w Europie (i nie tylko) wydaje się nie być wcale przesadą. Ilość skośnookich turystów (i nie są to Japończycy) we Florencji była zatrważająca. Podobnie jest w Laosie, który graniczy z Chinami, czy w Wietnamie, który na początku roku chińskiego przeżywa zalew Chińczyków. Chińczycy w wielu miastach na świecie mają swoje Chinatown: Bangkok, Singapur, Kuala Lumpur, Manila, Lima, Nowy Jork, Londyn, Paryż. Nie wspominając o ekspansji gospodarczej, zwłaszcza w Afryce.
Najbardziej liczny naród na świecie daje to w każdym razie światu odczuć ;)

Czy ktoś pamięta scenę z filmu "Shrek 2" z tekstem "Kłam, Pinokio, kłam!" ;)